Lokalizacja wycieków gazów w laboratoriach i przemyśle

Warto okresowo sprawdzać szczelność instalacji gazów, sprężonego powietrza i pary. Wszystkie te media są drogie a wycieki powodują wzrost ich zużycia. Wycieki mogą być także przyczyną uszkodzenia sprzętu, błędów w procesach produkcji lub wynikach pomiarów.

Stałe, niewielkie stężenie gazu wewnątrz szafy z butlą w znaczący sposób skraca żywotność zamontowanego w niej detektora. Wymiana detektora to koszt nawet 2 tysięcy złotych.

Dlatego dla naszych Klientów lokalizujemy nieszczelności w instalacjach gazów laboratoryjnych, farmaceutycznych i przemysłowych oraz sprężonego powietrza i pary.

Zależnie od rodzaju gazu oraz parametrów instalacji stosujemy jedną z metod sprawdzania szczelności instalacji gazów:

• przewodności termicznej gazów,
• ultradźwiękową,
• metodą bąbelkową,
• próby ciśnieniowej.

Metoda przewodności termicznej gazów pozwala na lokalizację wycieków bardzo małych, rzędu 10^-5 atm cc/sek, różnego rodzaju gazów. Metoda polega na porównaniu przewodności termicznej gazu z badanego obszaru z przewodnością termiczną „czystego” powietrza. Jeśli są różne, to znaczy. że w badanym obszarze mamy do czynienia z wyciekiem gazu. Najlepszym gazem do tej metody jest Hel i jeśli aplikacja klienta pozwala to zastępujemy w badanej instalacji gaz właśnie helem. Jest to najlepsze, ale nie konieczne rozwiązanie dla tej metody lokalizacji nieszczelności.

Metoda ultradźwiękowa nadaje się przede wszystkim do lokalizacji nieszczelności na sprężonym powietrzu i parze. Metoda szybka, ale pozwala na wykrycie tylko znacznych wycieków, co najmniej 10^-3mbar l/s. Wynik uzależniony od kształtu i krawędzi nieszczelności. Wskazane jest wysokie ciśnienie w instalacji.

Metoda bąbelkowa pozwala na lokalizację tylko znacznych wycieków ale jest najtańsza. Nie pozwala na dokładne określenie wielkości wycieku. Pozwala na wykrycie nieszczelności większych niż 10^-4mbar l/s. W tej metodzie stosujemy preparaty bezpieczne dla aparatury, nie używamy roztworów mydła.

Metoda próby ciśnieniowej poprzez napełnienie instalacji powietrzem/gazem pod ciśnieniem. Wymaga rozłączenia instalacji i zamontowania barometru oraz obserwacji zmian ciśnienia w czasie. Nie określa miejsca wycieku.